این گزارش تاکید می‌کند که وقتی کانال‌ها و شبکه‌های ارتباطی اصلی کند یا مسدود می‌شوند، این بدان معناست که هزاران، حتی میلیون‌ها نفر از تنها وسیله دسترسی به عزیزان، کمک‌های پزشکی، کار، یا شرکت در بحث‌ها یا تصمیم‌گیری‌های سیاسی محروم می‌شوند.
زنگ های هشدار
پگی هیکس، مدیر بخش مشارکت موضوعی، رویه‌های ویژه و حق توسعه در دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد (OHCHR) گفت: «وقتی تعطیلی رخ می‌دهد، زمان آن فرا رسیده که نگران حقوق بشر باشید».
خانم صبح پنجشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی در ژنو در سازمان ملل متحد. هیکس توضیح داده شده که خاموشی ها شکاف های دیجیتالی بین کشورها و درون کشورها را عمیق تر می کند و “در مکان هایی اتفاق می افتد که وضعیت حقوق بشر رو به وخامت است”.
در زمانی که کمک‌های توسعه قابل توجهی به سمت تقویت اتصال در کشورهای کمتر توسعه‌یافته هدایت می‌شود، برخی از ذینفعان این کمک‌ها، خود شکاف دیجیتالی را از طریق تعطیلی‌ها عمیق‌تر می‌کنند.
تعطیلی های ظالمانه
“حداقل 27 کشور از 46 کشور کمتر توسعه یافته تعطیلی را اجرا کرده اند بین سال‌های 2016 تا 2021، علی‌رغم دریافت پشتیبانی برای افزایش اتصال به اینترنت.» هیکس.
اولین قطع بزرگ اینترنت در مصر در سال 2011 و در جریان اعتراضات میدان تحریر رخ داد که منجر به دستگیری و قتل صدها نفر شد.
خاموش شدن می‌تواند به معنای مسدود کردن کامل اتصال به اینترنت باشد، اما دولت‌ها نیز به طور فزاینده‌ای دسترسی به پلتفرم‌های ارتباطی اصلی را ممنوع می‌کنند و پهنای باند و خدمات تلفن همراه را به سرعت انتقال 2G محدود می‌کنند، که اشتراک‌گذاری و تماشای فیلم‌ها یا پخش تصاویر زنده را دشوار می‌کند.
در انکار
بسیاری از کشورها از اعتراف به دخالت در ارتباطات خودداری می کنند یا تحت فشار قرار دادن شرکت های مخابراتی برای جلوگیری از به اشتراک گذاری اطلاعات.
در 228 مورد گزارش شده توسط جامعه مدنی در 55 کشور، توجیه رسمی تعطیلی ها ناشناخته بود.
وقتی مقامات تشخیص می‌دهند که دستور اختلال داده‌اند، توجیه‌ها اغلب به امنیت عمومی، شامل گسترش خصومت یا خشونت، یا مبارزه با اطلاعات نادرست اشاره می‌کنند.
کافی خاموشی اغلب دقیقاً برعکس است. به گفته پگی هیکس، «199 خاموشی با نگرانی‌های ایمنی عمومی توجیه شد و 150 مورد بر اساس دلایل امنیت ملی بود. اما بسیاری از این تعطیلی ها با افزایش خشونت همراه شد.»
زمان پایان دادن به خاموشی ها است
وقتی یک ایالت اینترنت را قطع می کند، هم مردم و هم اقتصادها آسیب می بینند. هزینه های شغل، آموزش، مراقبت های بهداشتی و مشارکت سیاسی تقریباً همیشه بیش از هر سود مورد انتظار است.
تیم انگلهارت، افسر حقوق بشر، نمونه‌هایی را گزارش می‌دهد که چگونه بیمارستان‌ها که قادر به تماس با پزشکان خود در مواقع اضطراری نیستند، “بلندگوهایی را روی بیمارستان‌ها نصب می‌کنند تا با آنها تماس بگیرند.”
این گزارش از دولت‌ها می‌خواهد که از تحمیل تعطیلی، دسترسی به اینترنت به حداکثر و رفع موانع متعدد بر سر راه خودداری کنند. این گزارش همچنین شرکت‌ها را تشویق می‌کند تا اطلاعات مربوط به اختلالات را به اشتراک بگذارند و اطمینان حاصل کنند که تمام اقدامات قانونی ممکن را برای جلوگیری از تعطیلی‌هایی که از آنها خواسته شده است انجام دهند.
ما از کشورها می‌خواهیم این کار را متوقف کنند، تعطیلی‌ها را تحمیل نکنند. بر اساس تحقیقات ما، خاموش شدن به سادگی هرگز بهترین پاسخ نیستخانم تاکید کرد. هیکس. “هزینه های آنها برای اقتصاد، دموکراسی و زندگی روزمره مردم بسیار زیاد است.”
