اطلاعات روزنامه نوشت: اصرار بر حکومت همه چیز و دخالتهای دولت، منجر به این میشود که مردمیترین و خودجوشترین مراسم مذهبی نیز در میانهی بوروکراسی حکومت باشد و نیازی کاذب نیز بر آن باشد: و حکومت است. برای زیارت!
اما آیا پیشوایان مؤمنان و حجاج، موافقت دولت را برای زیارت خود معلق میکردند و برخی از اهالی، هم صلوات میفرستادند و هم بر سر حجاج نماز میگزاریدند و اهل غیبت را درگیر میکردند. نیاز جدید؟ واقعا که!
به راستی جان مردم را کجا باید در پاکت صدقه و نیاز در دست دولت دید؟ و تا کی با بروگه. آیا پوپولیسم این حکومت است که در طول میراث به اصطلاح مهرورزی و پلپایشی است؟
درگیر شدن مقامات دولتی در زندگی روزمره و بی توجهی به زیرساخت های طایفه، نشانه پوپولیسم یا نشانه عدم شناخت اولویت هاست. بهتر است بگوییم، هر دو!
هرکسی که قصد زیارت اربعین را دارد که شاعر سال های آخر هم هست، راضی باشد که همه محاسباتش را انجام داده است. о оз пісндазш шухться, я оз хорд в дошом из недушаться аш зду; یا از یک دوست قرض گرفته شده است. هر کاری کرد بهتر از کاری که کرد می داند.
آقای دولت! اگر به همه امور مردم رسیدگی نکنید چه؟ به موتان کرد، بردمان، این امور قلبی و عبادی و مناسکی که خودشان انتخاب کرده اند، خودشان اداره می شوند. باور نمی کنی؟ به عقدهای ینی ما ردون کندیک; در آن زمان حکومت مردم را موظف به انجام مناسک و مراسم مذهبی نمی دید.
كمي هم للائي – لااقل در امور دلخستهي زيارت و ماناسک و عوافت ديليكي – خودمان باشيم. پنگـمیلیون تومان وام زیارت عرباین امسال – کے اکر دهد! – شاید سال آینده کوپن ها رسیدگی و تایید شود و شهرت محلی تایید شود و گواهی برائت ارائه شود و کارهایی از این دست انجام شود!
آقایان! מקניד בא מא אני טור!