فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
کورشید سایه پرور ترف کلاه تو
نرگس جذابیت را از خانه دور می کند
אי מן פדאי שיום קשמ סיה תו
خونم بخور که هیک میک با کنان جامال
از دل نيايدش كه نويسد غنا تو
آرام و رویا خلک جهان را باعث تویی
زن شد کنار دیه و دل تیکیں گاه تو
سر و کار من با هر ستاره ای است
از حسرت فروغ روک همکو mah تو
دوستان از یکدیگر جدا شدند
מאיים ו אסטאנה דולט פנה תו
حافظ تمع مبر ز اینایت که عقیبت
اتش زاند به خرمن غم دود اه تو
واژه نامه: خون بها: بهای خون یا دیه/ترف كلاح تو: به فتح و دوم سكن تو: به فتح و دوم فرشته
تفصير يرفاني:
ای که خون بهای نافه چین براگ است به خاک دره و خورشید در سایه تاجت عرضه شده است. معنای این شعر این است که بزرگترها وقتی به دوستی نزدیک می شوند، در حسرت چشم انتظار دیدار معشوق هستند، اما هرگز از عنایت الهی ناامید نمی شوند، زیرا در نهایت با لطف، بدون معطلی می توانند غم و اندوه را فرو گذارند. عشق به آتش و آستان خوشبختی اقبال و راه او.
تفسیر شعر:
شما باید به افراد صادقی که تحت کنترل شما هستند احترام بگذارید و با آنها خوب رفتار کنید. اما نه تنها از ارزش شما کاسته می شود، بلکه یکسان خواهد بود.
