درس مفید کووید چین – WSJ

اگر جهان با ویروسی که به راحتی منتشر می‌شود مواجه شود که میزان مرگ و میر آن مرتبه‌ای بزرگ‌تر از آن چیزی است که ما برای تحمل آنفولانزا آماده کرده‌ایم یا همانطور که رویدادها نشان داده‌اند، آماده بودیم تا با کووید-19 تحمل کنیم، این یک درس ارزشمند است.

این درس را در بانک بگذارید. همچنین کاملاً واضح است که چنین اقداماتی در مورد یک بیماری صرفاً شبیه آنفولانزا ناپایدار هستند، و من شک دارم که هرگز دوباره محاکمه شوند، حتی توسط حزب کمونیست چین.

به طور قابل پیش بینی، مزاحمت های بی رحمانه آمریکا نیز قابل دفاع تر به نظر می رسد زیرا آزمایش چین با هرج و مرج به پایان می رسد. به نظر می رسد تنها مداخله با ارزش پیشینی، توسعه سریع واکسن های mRNA ما باشد، که چین، به طنز، آن را برای مردم خود رد کرد.

اما رژیم شی جین پینگ نیز در نهایت عقلانی بودن را ثابت کرده است. بهینه سازی سیاسی همیشه هدف بوده است. قبل از بازگشایی، تلاشی برای بهینه سازی ظرفیت مراقبت های بهداشتی نداشت. با توجه به یک ویروس در حال تکامل و واکسن‌های ناقص، برای حداکثر ایمنی بهینه‌سازی نمی‌شد.

این رژیم برای حفظ خود در قدرت، اکنون از مدیریت نارضایتی عمومی در مورد قرنطینه به مدیریت خشم عمومی به دلیل مرگ بی رویه و نقص مراقبت های بهداشتی تغییر خواهد کرد.

در زمینه این تغییر، مایک رایان از سازمان بهداشت جهانی هفته گذشته توضیح داد که افزایش شدید بیمارستان‌های پکن علت و نه پیامد تغییر سیاست بزرگ این کشور است. چین قبلا کنترل ویروس را از دست داده بود.

دایره کامل شد همان دکتر بود. رایان که در مارس 2020 تأیید غافلگیرکننده‌ای از استراتژی کووید چین ارائه کرد و برخلاف همه انتظارات نشان داد که ویروسی شبیه آنفولانزا در حال جمع‌آوری و حذف است. سایت معتبر پزشکی StatNews اعلام کرد که یک “دگما” واژگون شد، یعنی باید بیماری های آنفولانزا را تحمل کرد.

آه از آن روزهای خوش فقط چند هفته بعد دکتر. رایان از سوئد به‌عنوان الگوی واقعی‌تر برای جهانی که با ویروس کرونا زندگی می‌کند، به جای شکست دادن آن، تبلیغ می‌کند.

در لحظه ای نمادین از غریزه شخصیت های عمومی برای محافظت از “برندهای” خود در برابر فاجعه اجتناب ناپذیر کووید به جای ارائه راهنمایی صادقانه، یک ستون نویس نیویورک تایمز ماه ها بعد همچنان به شدت خواستار این بود که دولت ترامپ بدون توسل به روش های چینی به نتایج چین دست یابد. . متأسفانه، در ضایعه ای برای بشریت، او نتوانست توضیح دهد که چگونه این کار باید انجام شود.

چین اکنون مرگ و میر ناشی از کووید را کاهش خواهد داد، اما حماقت اصلی ما را خلاصه نخواهد کرد. این اقدام همیشگی مردم با معیار “موارد تایید شده” بود که نشان دهنده سرعت انتشار ویروس بود. پیامدها فقط ریختن منابع بیهوده در تلاش های ناامیدکننده ردیابی تماس نبود. رسانه ها از تلقین این که ویروس قابل توقف است اما به دلیل بی کفایتی جنایتکارانه رهبران ما در مواجهه با بیماری که باعث مرگ 2٪، 3٪، 4٪ از مبتلایان شد (در حالی که داده های دقیق نشان می داد میزان مرگ و میر به آنفولانزا نزدیکتر است) لذت می بردند. 0.1٪.

همانطور که یک نظرسنجی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان داد که ابتلا به این ویروس سخت تر و کشنده تر از آنچه بود، عموم مردم به طور مداوم متحیر بودند. این منجر به تصمیمات بدی شد که احتمالاً به افزایش اواخر سال 2020 کمک کرد، همانطور که توسط پروژه ایالات کووید توصیف شده است. و چه باید گفت در مورد رسانه ای که می تواند از طریق کووید زندگی کند و هر روز واقعیت شیوع خفیف و بدون علامت را در چهره خود نشان می دهد و هنوز چیزی در مورد آن نمی فهمد؟

در اوایل همه‌گیری، مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا را به دلیل عدم همسویی با مردم آمریکا انتخاب کردم: دولت نتوانست آنها را از مواجهه با ویروس یا سازگاری با وجود آن نجات دهد. شاید قابل درک باشد که او و سایر سیاستمداران قضاوت می‌کردند که رأی‌دهندگان اگر به نظر می‌رسید که دست از مبارزه می‌کشند، آنها را رد کرده و مجازات می‌کردند.

واشنگتن پست هفته گذشته حکمت بی نظیر یک تاجر جوان چینی را نقل کرد: «ممکن است همه را در خانه حبس کنیم و برای همیشه حبس کنیم، درست است؟ آنچه باید بیاید خواهد آمد. . . . شما باید این مسیر را طی کنید و همه باید این گام را بردارند تا چین بتواند به کار و زندگی عادی خود ادامه دهد.»

کلماتی مانند این به مردم آمریکا کمک می‌کرد تا تصمیم‌های آگاهانه‌تر و منطقی‌تری بگیرند، به‌ویژه زمانی که منتظر رسیدن واکسن هستند، در مورد اینکه چگونه خود و عزیزانشان را از طریق آزمایش کووید که نمی‌توان از آن اجتناب کرد، عبور دهند.

برای برخی از خوانندگان من دردناک است که ببینند تجربه همه گیر ما با چشمانی سرد و با تشخیص الزامات سیاسی تحلیل شده است. آنها اشتباه می کنند. دفعه بعد، با بزرگ شدن در مورد درس‌های چند سال گذشته، می‌توانیم از خودمان انتظار بهتری داشته باشیم و به سیاستمدارانمان قدرت دهیم که از ما انتظارات بهتری داشته باشند.